Blauwbaard’s Burcht
In dit duistere verhaal gaat Judith op zoek naar de diepste geheimen van Blauwbaard. Helaas met een bittere afloop. De burcht als metafoor voor de mannelijke en vrouwelijk beleving van de liefde.
Het lijkt alsof een vrouw geen eigen identiteit had in Bartok’s wereld. Ze is ‘vrouw van, dochter van, geliefde van’ een man. Ze wordt dus altijd gespiegeld aan het beeld dat een man heeft van zijn verloofde, vrouw, geliefde of dochter. Omdat haar eigen identiteit wordt ontkent in dit wereldbeeld, kan de vrouw nooit voldoen aan de verwachtingen die een man heeft: het ideaalbeeld heeft namelijk geen identiteit.
Credits
Regie en vormgeving: Claudia van Rooij Sopraan: Rosalinde Nierop Bariton: Arjan Man Actrice: Juno Bruynen Piano: Jorrit van den Ham Dwarsfluit: Marieke van Diepen
